Τρίχες


σκηνή πρώτη.

η Ελένη κάνει αποτρίχωση στα πόδια της.
ακούγεται τρέξιμο στο διάδρομο και μπαίνει στο δωμάτιο μου η Ραφαηλία.

-μαμά, η Σταχτοπούτα είχε τρίχες στα πόδια;
-φυσικά. όλοι έχουν τρίχες στα πόδια.
-τις έβγαζε;
-πως δεν τις έβγαζε!
-ναι, αλλά εγώ δεν έχω δει να έχει κοκκινάκια στα πόδια της..
-οι κοκκινίλες είναι για λίγο. μετά φεύγουν και τα πόδια γίνονται όπως πριν. αλλά χωρίς τρίχες.
-καλά.


σκηνή δεύτερη.

σταματάει να ακούγεται το μηχανάκι της αποτρίχωσης κι ακούγεται η φωνή της Ελένης:
-έξω!
-μαμάαα, με διώχνειιιι!
-έξω!

και βγαίνει το μικρό, σπρωγμένο βίαια έξω από το δωμάτιο.

αγανακτισμένη βάζω τις φωνές:

-καλά, δε μπορείτε να καθήσετε δυο λεπτά ήρεμες; και εντάξει η μικρή, εσύ ολόκληρη γαϊδούρα, δε ντρέπεσαι;
-εγώ να ντραπώ; εγώ;; που ήρθε και μου είπε "τι ωραία που τα έκανες! τώρα θα μπορεις να φοράς και κοντά, φούστες και σορτς. αλλά τι λεω;; σορτς; χαχαχαχα, αφου εσύ εχεις κυτταρίτιδα"



Σκηνή τρίτη.

το Ραφαηλάκι προσπαθώντας να τα μπαλώσει, με σπρώχνει και μπαίνει στη μέση.

-έλα Ελένη, για πλάκα το 'πα. ίσα ίσα που εγώ λέω "μπράβο" που ξυρίζεις το τρίχωμα σου!!

παίρνει ανάποδες η μεγάλη, τη σπρώχνει και αναφωνεί:

-μιλαει κι αυτη που ειναι ξανθιά κι εχει την αρκούδα στα πόδια της!!